Bir kereye mahsustur hayat!

Bir kereye mahsustur hayat! Bir kere doğarsın ve bir kere ölürsün. Bir kereye mahsustur hayat! Bir kere seversin sadece. Diğer sevmelerin o ilk sevmenin kırıntılarıdır sadece. Bir kereye mahsustur hayat! Bir kere ağlarsın bu hayatta. Gözyaşların bir kere akar derinden. Hıçkırıkların çığlıklarına sarılır sessizliğin o iç yakan saatlerinde. Bir kereye mahsustur hayat! ... Bir kere görürsün çocukluğunu ve gençliğini. İkiside birbirini kovalarken hızlıca, Sen sanki bir flimin müdahalesiz seyircisi gibi izlersin herşeyi. Elinden birşey gelmez. Bir kereye mahsustur hayat! Bir kere terkedilirsin. Diğer gidişler acıtmazda içini, Düşünürsün çaresizce hep o ilk terkedilişini. Bir kereye mahasustur hayat! Bütün ömrün boyunca bir kere; Yıldızların en parlak anına şahit olursun. Gökkuşağındaki ayrılmış tüm renklerin, Birbirine kenetlenişini ve hepsinin aslında diğerlerinin yanında güzel olduğunu, Bir kere görürsün. Diğer görüşlerin sadece sana o ilk görüşünü anımsatır. Bir kereye mahsustur hayat! Bu hayatta bir kere yaralanır kalbin. Diğer tüm acıların o ilk yaranın sızısıdır sadece. Zamanı geldiğinde tüm yaraların kabuk tutarda, O ilk yaran kanar durmadan. Bir kereye mahsustur hayat! Bir kere şahit olursun kalleşliğe, riyakarlığa ve hainliğe. Sırtına ucu inceden bilenmiş bir hançer misali saplanıverir, kandırılmışlığın acısı. Diğer rastladığın tüm yalanlar o ilk kalleşliğin yıktığı güven duvarının üstünden geçer sadece. Bir kereye mahsustur hayat! Bir kere görüverirsin Azrailini sadece. Hiç beklemediğin anda geliverir ölüm vakti, kendini bırakıverirsin ecelin soğuk düşlerine. Ruhun geri dönmek ister bedenine ama sarılıverirsin bembeyaz kefenine. İşte o an anlarsın ki; HAYAT BİR KEREYE MAHSUSTUR.....