Tamam, sevmek zorunda değilsin biliyorum ama

Tamam, sevmek zorunda değilsin biliyorum ama
daha fazla yakma canımı. Kaldıramam hepsini. Beni
sevmemen, istememen yeterince üzerken daha
fazlasını yaşatma lütfen. Saygılı ol biraz, ben seni
uzaktan da sevebilirim böyle; hiçbir şey
beklemeden, asla olmayacağını bilerek, biz diye bir şeyin olmadığını anlayarak. Gerekirse başkasıyla
olmana bile dayanırım. Unuttum derim her sorana.
Artık ismini bile
duymak istemiyorum derim, sanki doğruymuş gibi.
Seni beynimden atmak için elimden geleni yaparım
yani. Şifremi değiştiririm. Duvar kağıdımda ki, bilgisayarımda ki resimlerini silerim. Seni hatırlatan
şarkıları dinlemem ama unutmamı bekleme. Kolay
mı sanıyorsun? Ben istemedim mi sanki? Birden
hayatına girip kendine bağladıktan sonra hızla
çıkan birini unutmak öyle kolay değil. Canımı ne
kadar yaktığını, farkında olmadan yaşattıklarını tahmin bile edemezsin. Ama seni çok seviyorum;
canımı en çok yakan, beni sevmeyen, her gün onun
için ağladığımı bilmeyen, arkasında yarım bıraktığı
insanı görmeyen, hatta bunları bile okuyamayacak
insan.